Gönül bahçemde açan, yegâne gonca gül... Karşında çaresiz kaldı, ağladı bunca gül. Sana keder yok, sen mesut ol sen anca gül. Ve de beni düşünme... Sen her şeye layıksın ama, Sana ne lâyık bilemiyorum Yeri, göğü, kâinatı aradım, Sana layık olanı bulamıyorum Ne yapsam ne etsem, Ben sensiz olamıyorum... Nefessiz bile kaldım, yaşadım, Ama sensiz yaşamıyorum Hiçbir şey istemiyorum, senden adıma atfen... Bir oğlun olursa, adımı koy lütfen... Eğer ki buna da olmazsa rızan O zaman ağlar elbette bu

Oğlum... Benden aklında bir şeyler kalırsa yarına Sende anlatırsın beni belki evlatlarına. Resmimi indirirse, sakın kızma karına. Çünkü süreç böyle sürüp gidiyor... İlerde eline geçerse, bu yazdığım yazılar... Okuyunca belki, üzülürsün burnun sızılar... Koyunlar meler ama, pek aldırmaz kuzular... Çünkü süreç, böyle sürüp gidiyor... Duvarda, bir siyah resimde sana bakarım... Belki göz göze geliriz, için yakarım... Öncede böyleydim, bilirsin biraz sakarım. Belki de hiç bakmazsın, boynum bükerim...