Hissediyorum Biraz Daha Var Yaşanacak Zamanım Hala Bu Küçük Dünyamın Başına Buyruk Tanrısıyım Yüreğimi Dolduran Sevinçler Kadar Yaşama Sevdalıyım Hala Yaşadığım Bu Sebepsiz Hayatı Affediyorum Acılarımı Ebedi Yalnızlığımı Karanlığımı Hayırsız Gençliğimi Hatalarımı Günahlarımı Alınyazımı Da Sonuna Kadar Bağışlıyorum Bana Sormadan Alnıma Nedensiz Yazanı Da Hala İçimden Geçen Eskimiş Köhne Trenleri De Ruhumu Çiğneyen Taşıyamadığım Ağır Yükleri De Suskun Dilimi Kirli Ellerimi Günahkâr Bedenimi Gerçekleri Görmeye

Alışıyorsun bir bukağıya tutsak kalmış o yalancı özgürlüğe alışıyorsun intihar eden bir ömürden geri kalan günlere alışıyorsun tüm acılara dayanmayı öğreniyorsun şerbetli oluyorsun en beklenmedik darbelere bile unutuyorsun sonra tüm yaşadıklarını usul usul doğaya ağaca yaprağa çiçeklere kokladığın karanfile kurda kuşa börtü böceğe insana ait ne varsa içinde hayallerini kadınlarını aşklarını kavgalarını dostlarını en önemlisi sevmeyi aşık olmayı unutuyorsun ve aşkı unuttuğun zaman her şeyi unutuyorsun hayal