Bakmayın burada Boğaz'a karşı oturduğuma. Biz deniz kıyısı çocukları değiliz. Büyük nehirlerin birinin kenarında, onun çağıltı seslerini dinleyerek büyüdük. Bir köprü vardı nehri geçen. Ayaklarının birinin dibinden akıntıya bıraktık kendimizi. Yüzmeyi öyle öğrendik. Kıyıdaki kumların, kayaların üstünde güneşlendik. (Yaz başında kıpkırmızı olurdu sırtımız. Akşam evde ağlayacak hale gelirdik sızıdan. Uyuyamazdık.Annemiz yoğurt sürerdi çaresizlikten. Sızısı geçerdi bir süreliğine hiç olmazsa. Sonraki günlerde

Dede Korkut Hikâyeleri bir şahsın eseri değildir. O, bir milletin ortak sanat dehasının verimidir. İçinde yer alan hikâyeler, büyük bir destanın yazıya geçirilmiş ve bu yolla günümüze ulaşmış parçalarıdır. Dede Korkut Hikâyeleri, değişik açılardan yaklaşıldığında daha iyi fark edilen birçok üstün özellikler taşımaktadır. Mesela bu hikâyelerde dilin kullanılışı, etkileyici kurgulama ve anlatım tekniği ayrı ayrı ele alınması gereken konulardır. Her hikâye, milletimizin geçmişine ait zengin hayat sahnelerinin

Bu kitap, zaman ve mekan boyutu gözetilerek, bir semti kendi sosyal yaşantısı içinde, yeniden inşa etmek isteyen bir duyarlılığın eseridir. Çalışma alanımız edebiyat oldu. Edebiyatan sadece belli formları anlamadık. Şiir, hikaye, roman gibi edebiyat türlerini odağa almamıza rağmen, edebiyatçılara ve dil zevki taşıyan sanat, kültür ve toplum adamlarına ait hatıra metinlerden büyük oranda yararlandık. Bu bağlamda, geçmiş dönemlere ait seyahatname ve tarih metinlerini de edebiyat kavramının sınırları içinde g