Saygıdeğer Efendiler, sizi günlerce işgal eden uzun ve teferruatlı nutkum, nihayet geçmişe karışmış bir devrin hikâyesidir. Bunda milletim için ve gelecekteki evlâtlarımız için dikkat ve uyanıklık sağlayabilecek bazı noktaları belirtebilmiş isem kendimi bahtiyar sayacağım.Efendiler, bu nutkumla, millî varlığı sona ermiş sayılan büyük bir milletin, istiklâlini nasıl kazandığını, ilim ve tekniğin en son esaslarına dayanan millî ve çağdaş bir devleti nasıl kurduğunu anlatmaya çalıştım.Bugün ulaştığımız sonuç,

Kurtuluşun KendinsinBilir misin dostum,Farklı iki noktadan bir doğru geçer.İşte ben ikinci bir noktayı arayan,Dostu arayan dostum.Gerçekte var mı? Ne dersin?Yalnızlığımı giderecek,Fırtınalarda güvenli bir liman,Olmasını istediğim dostum,Neredesin, neredesin?Seni aradım göklerde,Masmavi denizlerde,Ketum dağlarda, ormanlarda...Aradım, arandım yoktun dostum,Hep var olmanı istedim,Ama yoktun, yoktun dostum.O kadar içten ve derinden,Hep var olmanı istedim,Yoktun, yoktun dostum.Güvenle, inançla,'Yarın bizimdir!'