Kitap sanki nefes alıp veriyordu. Sanki diyecekti ama, sanki değildi gerçekti. Kitabın kalp atışlarını işitiyor, soluklarının esintisini yüzünde hissediyordu. Zindan Medrese-i Yusûfiye, Hocası Mevlâna, dersin adı Aşk, imtihanı ise ateşte pişmekti. Ateş, ateş, ateş... Ey âşıkların Pîri, ateş deyip durmadasın. Bunun başka bir yolu yok mu? İlla ateşe mi girmem lazım!.. Balı suyun içine atıp karıştırdığınızda bal görünmez olur. Mevlâna hayatın içine atılan aşktı. Bu aşkı yudum yudum içiyor, kurtulmak istediği zindanı bile sevmeye başlıyordu. Bu kitabın yazarı 12 Eylül 1980 darbecilerinin adaletsiz kararıyla Mamak zindanlarının karanlığını derinden yaşamıştır. Yazar o zindanların karanlığını eline ulaşan Mesnevî ile aydınlatmış, o karanlıktan nasıl aydınlığa çıkılacağını Mevlâna ile öğrenmiş ve bunu dünya denilen zindan ile özdeşleştirerek sunmuştur.