Ekimin sonları. Saat gece yarısını geçmiş. On yedi yaşındaki oğlunu
bekliyorsun. Geç kaldı. Sen pencereden izlerken ortaya çıkıyor, fark
ediyorsun ki yalnız değil; bir adama doğru yürüyor, üstelik silahlı.
Komik, mutlu, ergen oğlunun bir yabancıyı oracıkta, evinizin
önündeki sokakta öldürmesini izlerken gözlerine inanamıyorsun.
Kim, bilmiyorsun. Neden, bilmiyorsun. Tek bildiğin, oğlunun gözaltına
alındığı. Geleceğinin darmadağın olduğu.
O gece çaresizlik içinde uyuyakalıyorsun. Her şey bitti. Ta ki uyandığın
ana kadar: Cinayetten bir gün öncesine.
Sonra tekrar uyanıyorsun... Dünden önceki güne.
Her sabah bir önceki güne, cinayetten önceki bir başka güne daha
uyanıyorsun. Mâni olmak için bir şansın daha oluyor. Cevap, bu
suçu tetikleyen şey, geçmişin bir yerlerinde gizli. Bunu bulmaktan
başka seçeneğin yok.
“‘Çocuğunuzu kurtarmak için ne kadar ileri gidersiniz?’ sorusuna türü
zekice dönüştüren, akıllara durgunluk veren bir cevap.”