O oynar benim yerime sokaklarında memleketimin. Eski günlerdeki gibi çınarların altında kovalamaca oynar, bir bakarsın benim yerime gider Gazi İlkokuluna. Ekmek alır fırından, ucundan ısıra ısıra eve gider. Ayağında gri delikli bir naylon ayakkabı var, yürüdükçe komik sesler çıkarır. O kadar temiz, o kadar masum ki... Kötülükle tanışmamış hiç. Siyah Beyaz Mutlu bu çocuk benim memleketimden en sevdiğim arkadaşım. 22 yıldır beraber yaşıyoruz Ankara`da. Ellerimi gökyüzüne açıyorum ve ve gözlerimi kapatıyorum ya tüm fotoğraflarımda. Yanımdaki Siyah Beyaz Mutlu Çocuğu siz de görüyor musunuz?