“Biz bu dünyanın yıkılacağını çok zamandır biliyorduk. Sadece o gün
geldiğinde biz orada olmayacaktık. Geleceği değiştiremeyeceğimiz
aşikârdı, biz geçmişimizi bugünden seçmek istiyorduk. Geçmiş bizim
için tek bir fotoğraf olacaktı. Günün birinde hepimiz o fotoğrafa bakıp
aynı şeyleri düşünecektik.”
İlkay Yıldız sahaflarda başlayan hikâyesinin peşinden gidip okuru
siyah beyaz fotoğraflara konuk ediyor. Bir dilek ağacında, bir çocukluk
rüyasında, sokak aralarında, şarkılarda dolaşıyor; uzak akrabalarla,
yakın dostlarla selamlaşıyor. Kaçırılan vapurlar bu bir kahkahalık, iki
hayretlik hikâyelerde yakalanıyor. Ertelenen özürler dileniyor, çiçeğe
su veriliyor bu öykülerde; bazen mutlu sonlar, bazen hicran yaraları
bahşediliyor.
Sepya, sahaflardan alınan sahipsiz fotoğraflara birer öykü veriyor.
Anlatılara yetenekli tasarımcıların hayal gücü eşlik ediyor.
“Üstün zekâlı birinin gülümseyerek size çiçek verdiğini düşünün.
Sepya işte öyle bir his uyandırıyor.”
Murat Menteş