Yüreğime diyordum ki:Gel, AY ışığına avuç avuç dua edelim... Bana, babama ve tütün tarlasına verdiği ışık için... Ana yüreği hissettiğini yaşar. İnşallah bir gün sevenlerin çok, yüreğindeki dileğin gerçek olur! dediği o gün, adını koyamadığı bugünümü biliyormuş meğer! Okul hayatından daha zor olan, hayaline koştuğum iş hayatında başardıklarımı, ailemin yürek sevgisiyle bana verdikleriyle yaptım... Babamı beklerken içime işleyen soğuktan hâlâ titreyerek tak tak öten çenemle içeri girdim, ama babamın gözünü kırpmadan, beni eve bırakıp tek başına tekrar KETAN tarlamıza dönmesine çok üzülmüştüm. Uykunun kalleşliğine yenik düştüğüm ertesi gün ikindi namazına doğru eve gelebildiği o anı hiç unutamıyorum. Ne çok istemiştim babamın yanında olmayı oysa...