PAHALI İNSAN
Ellerin ısıtmaz, yakar beni sevgili.
Nasıl da uzanırlar zamanın ötesine,
Ve okşayarak cennetimi yıkarsın.
Uzak dur, bu yük ikimizede ağır.
Bahar bile mevsimi gelince güzel.
İnsandır, var olan en kadim eser.
Amelle pahasını biriktirir, yitirir.
Cehennem hurdacılar çarşısından beter.
Bilirsin, insan cenneti arzular.
Bilmezsin, cennet insan içindir.