Gülcem,

Sen, bir ömür sonra açan goncasın.
Bense her dizede eriyen bir mum.
Sen, her vakit güzel bir demet gülsün.
Ben, çorak bir toprak, bilinmez sonum.
Kırkımda su verdin özüme benim.

Gülcem,

Sen, sessiz çığlıksın her satırımda
Bense paramparça gönül dağıyım.
Sen, gökkuşağısın şakaklarımda
Ben, seni yazmakla şairin oldum.