Sessizlik nicedir -ve bir kutsanmışlıktırdışında olmanbilinenin. Ki bizlerifadeye inanırkenanlamadık! Busöylemler, ölümünügösterir görüşün ve doğuşununsonsuzluk içerenbir kör oluşun -bin bir açının tekliğinin.Ayakların kendinden emin yere vuruşu, yol alışı ve giz olana merak içinde, gözün görsellerin buğulu çarpışmasına dalışı... bilmek çabası bu ama bundan bir fazlası...Müziğin tokluğu ve kendi içinde doğruluğu o denli hissediliyor ki Batuhan'ın şiirinde, kararlı mizacı diri cümleler, keskin emirler yaratacak gibi oluyor. Ama hayır, bu kararlı bakışlar, görselden aldığını vermekten çok, aldığını büküyor ve söylemine hamur ediyor. Şiir bir yargı içermiyor artık, yargıyı büküyor ve yargılar üstü körlüğe varan tekliğin içinde kişiyi, kişileri ağırlıyor. Davet ediyor okuyucuyu, özne ve nesneyi ama bu bir emir değildir, asla, davet bile bir biçimdir. Biçimci bir çaba, biçimci bir bütünlük çabası...Ömer Alkan