Bu yangın yerinde, hoyrat ellerin izleri ağaçlara kazınmış.
Bu yangın yerinde yürekler sırılsıklam, sular kavrulmuş, sular yanmış.
Dalından kopmuş yeşilin zamana bağladığı umut, yürek soğumuş.
Ateş donar mı? Su yanar mı hiç? Bence bu işte bir yanlışlık olmuş.
Zamanın alevlerinde gece gece, duman duman tüterken rüyalar,
Ben dikenlerin içinde yaşamayı seçtim. Sen ateşini söndüren suların içinde ölümü...
Ey zaman!
Şimdi bir yanlışlığı mı,
Bir yanmışlığı mı,
Bir yalnızlığı mı takas edelim seninle?
AL KÜLÜNÜ!
VER GÜLÜMÜ!