Gül yetiştirenler, dikenli kuru çalıyı sabırla gübreler, sularlar. Bilirler ki dikenli kuru çalıdan bir gün goncalar belirecek, günü gelince o goncalar tabak gibi açacaktır.
Bu amaçla dikene su vermek boşa gitmiş sayılmaz.
Öğretmenler de böyledir.
İçimizde güller açsın diye sabırla, özveriyle zihinlerimizi sulamaya devam ederler.
Dikensiz gül bahçesi isteyenler doğanın kanunlarına karşı gelirler. Bunlar, kendilerini dikensiz gül sananlardır.
Siz hiç bahçesindeki dikenleri tek tek tıraşlayan bir bahçıvan gördünüz mü?
Bazıları da pek sabırsız. Bir anda bütün güller açsın ister. Goncalara karşı tahammülsüz.
Vakti vardır.
Bir gün onlar da patlatır, renk renk güller çıkar ortaya.