Güzel bir akşamdı. Bir memur olan İvan Dimitriç, tiyatro ikinci sırada oturmuş, bir oyun izliyordu.

Tiyatroyu seven Dimitriç, oyunu içinde hissederek, mutlu bir şekilde oyunu takip ediyordu. Ancak birden yüzü değişti. Bir gariplik vardı. Dimitriç'in yüzü buruştu, gözleri yaşardı, ağzını kocaman açtı. Sonunda büyük bir gürültü kopararak öyle bir hapşırdı ki, sessizliği bozuverdi.