Kuraklık ve fakirlik içerisinde olan köyün hemen yanında büyükçe bir bağ vardı. Bu bağ gayet sulaktı ve içeresi meyve ağaçlarıyla dolu olan bir bağdı. Bağ o kadar büyük ve ağaçlıktı ki hatta dürbünle bir ucundan diğer ucuna bakılsa sonu görülemeyecek kadardı.
Bu kurak ve çorak köyün ağası birkaç yıl önce tarlaları köylülere bölüp satmış, sulak ve ağaçlık olan bağı kendisine ayırmıştı. Ancak köylülerin tarlaları hem düz değil hem de ağaçsızdı. Üstüne üstlük tarlalarda su da bulunmuyordu. Vadinin ortasında ise bir düzlük bulunuyordu. İşte ağanın satmadığı ve kendine ayırdığı bağ orasıydı. Köylüler satın aldıkları engebeli ve ekimi zor olan tarlalarda yağmur suyuyla arpa ve buğday yetiştiriyorlardı.