Görünürde her şey güzeldi.
Huzursuzlanmıştı kadın bu mükemmelikten. Her şey aynı anda bu kadar güzel giderse ardından gelecek felaketlerin bedelini nasıl ödeyebilirdi?
Çocukluğunda öğretilmişti ona, çok gülerse ardından gözyaşlarının geleceği...

Ortada bir şey yokken kavga ediyor, yarattığı suni kavgaların daha az hasar verici olacağını düşünüyordu. Oysa yanılıyordu.
Yaptığı sadece artçı depremler yaratmaktı. Aşkın içerisine acı yı da dahil ederse daha gerçekçi olacağına inanıyordu. Acı, içindekilerin yansıması mıydı? Aşk, yemeği ille de acı mı
yemek zorundaydı?