Batı merkezli ve Sekülerizm odaklı gelişen ve tüm toplumlara günümüzde yeni medya
ortamları ile ihraç edilmeye başlanan ve daha çok bir köksüzlüğün yansıması olarak
ihdas edilen Popüler Kültür, günümüz kadim uygarlıklarının karşılaştığı en önemli
tehlikedir. Zira, zamansızlık ve mekânsızlık üzerine bina edilen dijital çağın bu serbest
veya kuralsız salınımı karşısında gelişmekte olan toplumlar, Batı karşında adeta bir
teslimiyet yaşarken, içerik üretememenin ve teknolojiyi sadece tüketen taraf olmanın
faturasını hem kültürel hem de ekonomik anlamda ağır bir şekilde ödemeye mecbur
bırakılmıştır. Çağdaş kolonizasyonun yeni medya aracılığı ile esir aldığı tüm kültürler
var ve yok olma arasında bir sıkışmışlık yaşarken bu cendereden çıkabilmenin yolu,
toplumların kendi kültürel kodlarına uygun içerikler üretmesinden ve eğitim alanında
yerel dinamiklerin ön planda olduğu bir müfredata işlerlik kazandırmasından geçer.
Yeni medya, teknolojik çağın iletişim ortamı olup bahsettiğimiz olumsuzlukların
yanında sayısız faydalarının olduğu muhakkaktır. Bizim buradaki temel eleştirimiz
teknolojiden ziyade, içerik üretimi üzerindeki kontrol ve salınımın Batı tarafından
kurgulanıyor olmasıdır. Diğer yönüyle teknolojik kolaylık/kazanım anlamında
düşünüldüğünde bilgiye erişme, zaman ve kaynak tasarrufu, bürokrasinin
zayıflatılması, şeffaflığın artması vb. alanlarda bireylere ve toplumlara son derece
önemli kazanımlar sağlayan dijital ortamlar, maksadına uygun ve stratejik manada
kullanıldığı takdirde vazgeçilmez önem sahiptirler.