Muâviye bir miktar mal ve bir prangayı Ömer b. el-Hattâb'a gönderdi ve ona bir mektup yazdı: Ben Rum kalelerinde demir prangalar içinde Müslüman esirler buldum. Müminlerin Emîri görsün diye onlardan bunu çıkarıp gönderdim. Araplar daha önce demirden zincirle bağlanırlardı.
Muâviye'nin elçisi geldi; malı ve prangayı Ebû Süfyân'a verdi.Ravi dedi ki: Ebû Süfyân prangayı ve mektubu Ömer b. el-Hattâb'a götürdü; ancak malı kendisi için alıkoydu. Ömer mektubu okuyunca: Mal nerede ey Ebû Süfyân? dedi. Ebû Süfyân: Üzerimizde borçlar ve yapmamız gereken yardımlar vardı. Bizim beytülmâlde hakkımız vardır. Bizim için beytülmâlden bir şey çıkardığın zaman bunu onun yerine sayabilirsin dedi. Bunun üzerine Ömer: Malı getirinceye kadar onu prangaya vurun dedi. Ravi dedi ki: Ebû Süfyân malı kendi-sine getirecek bir adam gönderdi. Ömer de onun prangadan çıkarılmasını emretti. Ravi dedi ki: Elçi Muâviye'nin yanına gelince Muâviye ona: Müminlerin Emîri'ni gördün mü? Prangayı beğendi mi? diye sordu. Elçi: Evet; beğendi ve babana taktı dedi. Muâviye: Neden? dedi. Elçi: Baban ona prangayı getirdi ve malı alıkoydu dedi. Muâviye: Doğru vallahi eğer [babası] Hattâb bile [bunu yapmış] olsaydı Ömer onu da prangaya vururdu dedi.