Çeşniler ve baharatlar medeniyet kadar eskidir. Kutsal yazıların en eski kitapları, özellikle Çıkış, Levililer, Eyüp ve Kutsal Yazılar, sık sık tuz ve baharatlara, o zamanlar pahalı olan maddelere, esas olarak kraliyete; tapınak ve sunağın kullanımlarına adananlara atıfta bulunur. Baharatlar esasen şeker içeren maddelere eklenirken, çeşniler et ile tüketilenler ve tuzla birleştirilenler olarak tanımlanmıştır. Tuz bir koruyucudan ziyade bir baharat olarak daha değerlidir. Tuz aşçılığın her bir hammaddesinde bulunur ve daha önce de söylendiği gibi; Plutarch tuzu, çeşnilerin çeşnisi olarak belirlediğinde haklıydı. Tahıllar ve sebzeler, o sihirli miktar bir tutam tuz olmadan tatsızdır.